Աղջիկներն ընտանիքին ավելի են անհրաժեշտ. Արտյոմ Բոջուկյան

Ռազմինֆոն զորակոչի մեկնարկի հետ ներկայացնում է իր նոր հեղինակային շարքը՝ հարցազրույցներ զորակոչիկների հետ։
Մեր այսօրվա զրուցակիցն է վանաձորցի Արտյոմ Բոջուկյանը։

Արտյոմ Բոջուկյան

Նա սովորում է Եվրոպական ակադեմիայի Վանաձորի մասնաճյուղի Տուրիզմի ֆակուլտետի առաջին կուրսում։ Մասնագիտությամբ տուրիզմի կազմակերպիչ է։

-Ի՞նչ հոգեվիճակում եք, նախաբանակային տրամադրությունն ինչպիսի՞ն է։

Շատ հանգիստ և ամբողջովին դրական տրամադրված։

-Տանն ինչպիսի՞ տրամադրություն է, ո՞վ է ամենաշատը հուզված։

Դե բնական է՝ տանը անհանգստություն կա, ամենաշատը հուզված է տատիկս (ժպտում է)։

-Ի՞նչպես է ցույց տալիս անհանգստությունը։

Անհանգստությունն իր հոգեվիճակից է զգացվում, ինքը բառերով չի արտահայտում։

” Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք ծառայությունից։

-Կդառնամ ավելի հասուն՝ թե՛ հոգեպես, թե՛ ֆիզիկապես ու նաև ավելի կազմակերպված։

-Ինչի՞ց եք ամենաշատը վախենում բանակում։

Նվազ խստությունից։

-Ըստ Ձեզ՝ խստությունը բանակում ինչպիսի՞ն պետք է լինի։

Խստություն ասելով հասկանում եմ՝ բավարար գիտելիքներ ու հմտություններ ունեցող սպաների կողմից ծառայության առավելագույն վերահսկողություն։

-Ըստ Ձեզ՝ զինվորի առաքելությունն ո՞րն է։

Զինվորը միայն բանակում ծառայողն ու պատերազմի դաշտում կռվողը չէ, նաև այն մարդն է, որ պայքարում է հասարակական կարգի պահպանման համար…. Զինվորն այն մարդն է, որն անտարբեր չէ…

-Անտարբեր չէ ինչի՞ նկատմամբ։

Բացասական երևույթների, մասնավորապես` անարդարության։

-Որտե՞ղ կուզենայիք ծառայել։

Որտեղ էլ լինի։

-Սպորտով զբաղվել կամ զբաղվո՞ւմ եք։

Սպորտով 9 տարեկանից եմ զբաղվում մինչև հիմա։

-Ո՞ր սպորտաձևն է։

Բռնցքամարտ, որտեղ էլ հաջողություններս քիչ չեն։

Արտյոմ Բոջուկյան

-Ի՞նչ հաջողություններ եք գրանցել։

6 անգամ մասնակցել եմ ՀՀ առաջնություններին, 2 անգամ հաղթող եմ դարձել, 2 անգամ մրցանակակիր, նաև մասնակցել եմ Կալինինգրադում միջազգային մրցաշարի։ (ժպտում է)

-Այսինքն՝ ֆիզիկապես պատրա՞ստ եք գնում բանակ։

Բա  իհարկե՛։

-Ձեզ պայմանագրային զինծառայող պատկերացնո՞ւմ եք։

Ո՛չ։ Չեմ պատկերացնում, որովհետև այլ կերպ եմ տեսնում ապագաս։

-Ինչպե՞ս եք պատկերացնում Ձեզ 2 տարի անց։

Ավելի հասուն ու կայացած։

-Ի՞նչ եք անելու ծառայությունից հետո։

Պլանավորել եմ ծառայությունից  հետո սովորել ոստիկանական ակադեմիայում, այնուհետև գիտելիքներս ավելի խորացնելու համար ուսումս շարունակել իրավաբանական ֆակուլտետում։

-Եթե հնարավորություն ունենայիք բանակում չծառայելու, կօգտվեի՞ք։

Իհա՛րկե ոչ, քանի որ ցանկացած թե՛ հոգեպես, թե՛ ֆիզիկապես առողջ տղա պետք է անցնի այդ դժվար ու արկածներով լի ուղին։

-Ո՞ւմ կամ ի՞նչը ամենաշատը կկարոտեք։

Ընտանիքիս և … նրան։

-Ի՞նչը կուզեիք փոխվեր բանակում։

Բարոյահոգեբանական մթնոլորտը .. կուզենայի իրական լինի «Սպան զինվորի ավագ ընկերն է» սկզբունքը։

-Ի՞նչն է ամենաշատը դուր գալիս Ձեզ հայկական բանակում։

Դիրքերում կանգնած զինվորի հպարտ ժպիտը (ժպտում է)։

-Ինչպե՞ս եք վերաբերում աղջիկների ծառայությանը բանակում։

Վերաբերմունքս բացասական է,  քանի որ աղջիկներն ընտանիքին ավելի շատ են անհրաժեշտ՝ ապագա զինվորներին հայրենասիրական ոգով դաստիարակելու համար։

-Ի՞նչ խորհուրդ կտաք այն տղաներին, ովքեր Ձեզ պես բանակ են գնում։

Համբերություն, ամրություն և ամենակարևորն ամեն քայլ անելուց առաջ մի լավ մտածեն, նոր գործեն։

Հարցազրույցը՝ Հասմիկ Մելիքսեթյանի